Hòa bình

*Disclaimer: Vanwege de AVG-wetgeving zijn er geen afbeeldingen gebruikt waarop de jongeren te zien zijn.

De 23-jarige Wendy, afkomstig uit Spijkenisse en nu woonachtig in Rotterdam, vervult de rol van voorzitter van het kampbestuur bij het Vietnamese zomerkamp Trại Hè Hòa Lan (vertaling: Nederlandse zomerkamp). Samen met de andere leden van het kampbestuur en het parochiebestuur, stellen zij een krachtig initiatief dat de jongere Vietnamese gemeenschappen samenbrengt en de religieuze verbinding met het rooms-katholiek geloof bevordert. Wat kunnen deze kampen ons leren over de kracht van een gemeenschap en culturele verbinding?

Wendy maakt deel uit van een gemeenschap met diepe wortels in de Vietnamese cultuur, die hun oorsprong vindt in de tijd van Vietnamese vluchtelingen. Haar vader was een van deze vluchtelingen, behorend tot de eerste generatie die naar Nederland was gevlucht. Later werden haar moeder, oudste broer en zus herenigd in Nederland, waar Wendy en de rest van haar familie zijn geboren.

De samensmelting van Trại Hè Hòa Lan: een gemeenschap in groei

De rooms-katholieke Vietnamese parochie (gemeenschap van de gelovigen in de katholieke kerk) in Nederland organiseert sinds 1981 jaarlijks een kinderzomerkamp, genaamd Trại Hè Thiếu Nhi. Toen in 2012 namens de parochie een tienerkamp genaamd Trại Hè Thiếu Niên werd opgezet, begon er iets nieuws. ‘’Vroeger waren er twee kampen, elk onder toezicht van een pastoor. Toen één pastoor was opgestapt, werden de twee kampen samengesmolten met nog maar één parochie en één pastoor die verantwoordelijk was. Sinds alles nu dus één is geworden met één pastoor, iedereen werkt onder hem.’’ Hoewel er nog steeds aparte programma’s zijn voor het kinderkamp en het tienerkamp, zijn deze kampen een ontmoetingsplaats geworden voor Vietnamese kinderen en tieners waar cultuur en geloof samenkomen in harmonie.

Het belang van het kamp

Trai He Hoa Lan heeft een duidelijke doelstelling voor vooral de Rooms-Katholieke Vietnamese jongeren Zo worden kinderen die de eerste heilige communie en het heilig vormsel moeten behalen, binnen het kamp hierop voorbereid, dit is een belangrijke gebeurtenis in het katholieke geloof. ‘’Ons doel is altijd het geloof op de eerste plaats te stellen, en daarnaast ook te zorgen voor plezier en de connectie die ze maken met de Vietnamese cultuur, de vriendschappen die ze opbouwen en de herinneringen die ze maken. Het is heel mooi om te zien dat kinderen en tieners tegenwoordig ook vriendschappen overhouden dankzij het kamp.’’ Alhoewel het Rooms-Katholieke geloof centraal staat, zijn de kampen open voor alle Vietnamese jongeren ongeacht hun geloofsovertuigingen en achtergrond.

Wendy begon zelf als vrijwilliger binnen het kamp. Na een jaar nam ze deel aan het bestuur en heeft toen drie jaar het kinderprogramma geleid. Nu is ze uitgegroeid tot de voorzitter van het kampbestuur en is ze deels verantwoordelijk voor het kinderprogramma. ‘’We hebben momenteel wel een groter bestuur, bestaande uit zeven mensen. Bijvoorbeeld vorig jaar bestonden we uit vijf en dat verschilt eigenlijk ook weer per jaar, want per jaar wordt er een evaluatie gedaan en wordt er gekeken wie er in het bestuur wil blijven. Alles gebeurt op vrijwillige basis, het is niet dat het vast staat. We mogen als bestuur heel veel besluiten, maar er zijn enkele dingen die in overleg met de parochie in het bestuur moeten worden besloten.’’

Verbinding met het Vietnamees erfgoed en het geloof

Binnen het kamp is de Vietnamese cultuur een belangrijk aspect in de vorming van de identiteit en de overdracht van de cultuur naar de deelnemende kinderen en tieners. Er wordt jaarlijks veel aandacht besteed aan Vietnamese lessen, en er worden workshops gehouden waarin verschillende aspecten van de cultuur worden verkend, variërend van taallessen tot het proeven van traditionele Vietnamese gerechten en het bespelen van Vietnamese muziekinstrumenten. ‘’Het programma verschilt elk jaar, want elk jaar proberen we het programma te vernieuwen en proberen we altijd andere sprekers of mensen te regelen die bijvoorbeeld een workshop willen geven. Dit jaar hadden we bijvoorbeeld een workshop in chè thái, wat een Vietnamees dessert is, dus dat gingen we maken. Op die manier hebben we de Vietnamese cultuur beleefd. We proberen ook elke keer voor die Vietnamese lessen een andere invulling te bedenken.’’

Door de jaren heen hebben de zomerkampen gezorgd voor een sterkere verbinding binnen de Vietnamese rooms-katholieke gemeenschap. Voor Vietnamese jongeren die niet op vakantie gaan, biedt het kamp een jaarlijkse gelegenheid om samen te komen, tijd met vrienden door te brengen en tegelijkertijd te leren over hun culturele erfgoed en geloof.

‘’Ik merk ook dat de huidige generatie niet echt goed Vietnamees kan spreken en ook niet veel over de Vietnamese cultuur weet. Dat ligt deels aan de ouders natuurlijk die het niet meegeven. Als ik terugkijk naar mijn eigen ervaring en die van vrienden uit mijn generatie, lopen zij heel erg achter op dat vlak. Dan is het toch wel goed dat zij jaarlijks bij elkaar kunnen komen en iets kunnen opsteken over de cultuur en het geloof. Ik geloof dat wij als kamp daar heel veel aan bijdragen, want buiten deze organisatie hebben we niet veel vergelijkbaars. Zonder deze kampen en bijeenkomsten had ik ook nooit mijn vrienden leren kennen.’’

Deze jaarlijkse bijeenkomsten vormen mitsdien een belangrijke schakel om de Vietnamese gemeenschap met elkaar verbonden te houden en kennis over te dragen aan de jongere generaties. 

Binnen het kamp zijn er enkele tradities die jaar na jaar opnieuw worden herhaald. Zo behoort de biechtavond jaarlijks tot de vaste rituelen, wat een moment van reflectie en groei biedt voor de jongeren. Jaarlijks staat er ook een uitje op het programma, wat voor de kinderen een dagje zwemmen betekent en voor de tieners een bezoek aan de Veluwe voor fietstochten, picknicks en ontspanning. ‘Het grote spel’ is een ander hoogtepunt van competitieve sport- en speldynamieken dat elk jaar weer deel uitmaakt van het programma, met een uitgebreid avondprogramma vol spelletjes zoals ’Ik hou van Vietnam’ in plaats van Ik hou van Holland. Hoewel het programma jaarlijks enigszins hetzelfde is, verandert het team en de invullingen om nieuwe ervaringen op te doen.

Toekomstplannen: de voortgang van Trại Hè Hòa Lan

De afgelopen tien jaar heeft Trại Hè Hòa Lan hun jaarlijkse bijeenkomst in ‘De Wildwal’ in Lunteren gehouden. Dit jaar kregen ze alleen te horen dat 2024 hun laatste jaar zal zijn op deze locatie, dus aankomend jaar zullen ze moeten uitkijken naar een nieuwe locatie voor 2025. Het vinden van een geschikte locatie kan een uitdaging zijn, gezien de specifieke behoeftes. ‘’Er zijn wel meerdere plekken, alleen de reden waarom we zo vaak deze plek hebben is omdat de keuken heel ruim is en wij zelf koken voor onze kinderen. We hebben een keukenteam dat dat doet en de verhuurders van deze locatie zijn heel flexibel. Je hebt ook plekken waar ze dan zeggen dat zij voor ons koken, en dat het niet is toegestaan om zelf te koken, of de keuken is te klein. Het gaat heel lastig worden om nu een nieuwe plek te gaan vinden. Daar moeten we nu nog naar gaan kijken, maar in principe is volgend jaar ons laatste jaar bij De Wildwal.’’

De toekomstplannen en ambities van Trại Hè Hòa Lan richten zich op het handhaven van jaarlijkse zomerkampen, met voldoende begeleiders om het kamp te laten plaatsvinden en zorgen dat de jongeren nieuwe vriendschappen kunnen sluiten. ‘’We hebben niet hele grote ambities. De huidige organisatie loopt al jaren goed. We proberen jaarlijks dingen te verbeteren, vooral op het gebied van logistiek of iets wat makkelijker kan, echter zal er geen drastische veranderingen plaatsvinden.’’ Uiteindelijk wilt het kampbestuur ook zelfstandiger worden en een financiële buffer opbouwen, om minder afhankelijk te zijn van het parochiebestuur dat boven hen staat. Het kampbestuur zal zich zonder twijfel blijven inzetten om dit waardevolle initiatief jaar na jaar voort te zetten, met de spirit dat ligt in het verbinden van geloof, cultuur en vriendschap.